Blijven zitten of overgaan. De kracht van woorden…
Vandaag mocht mijn zoon voor het eerst naar zijn nieuwe groep 3….”Nieuwe groep 3?” Hoor ik je al denken… Ja hij gaat OVER naar groep3. Na een jaartje van leren lezen, rekenen, knokken om alles bij te sloffen. Hebben we besloten hem het jaar over te laten doen om zo een betere basis mee te kunnen geven. En sterker zal staan de komende jaren. Door Corona kreeg ik er een heel goed beeld bij hoe hij leert en leest. Groep3 is zo’n overgangsjaar van spelen naar leren. De een pakt dit makkelijk op. De ander heeft er iets meer moeite mee omdat de prioriteit nog niet bij leren ligt. Corona gaf ons inzicht…..
Confronterend maar wel heel goed geweest. De 8 Corona weken thuis betekende ook meer rust en minder prikkels, en huiswerk maken op eigen tempo. De natuur van dichtbij bekijken, vogelhuisjes schilderen en ophangen, nestjes gebouwd zien worden naast onze eettafel buiten en vogeltjes (in en) uit zien vliegen. Bekijken hoe de processierups zich ontwikkelt, 3 eekhoorns achter elkaar in de bomen zien rennen en klimmen. En vooral thuis veel lol maken…En spelend leren.
Tja, en vandaag mocht Orlando dus naar zijn nieuwe groep3. Het was voor hem heel erg moeilijk om afscheid te nemen van zijn klas waar hij al 3 jaar mee op de basisschool zat. Hij is nog maar 7jr. Dus dat is eigenlijk bijna de helft van zijn leventje. Zijn veiligheid compleet weg. Orlando moet zijn eigen plekje vinden in deze bestaande klas. Natuurlijk kent hij de meeste kindjes wel van gezicht. “Ma-ham, dat zijn kleuters!!” Zegt hij. “Nee schat, dat zijn nu groep3-ers. Netals jij…”
Dat vind ik best lastig met m’n moederhart. Maar daar staat ook dé uitdaging en taak als moeder om deze fase niet te dramatisch te maken…. Iets met verstand en gevoel. En ik moet eerlijk zeggen dat Orlando al super leuk opgevangen is hoor door z’n nieuwe groep om gelijk met een spelmiddag mee te mogen draaien. Een mama benaderde mij al op schoolplein voor de ouder-app van groep3. Dat voelt wel betrokken.
Onlangs schreef ik “Jezelf vergelijken met anderen is vergif”… Nou inderdaad…Het maakt mij alleen maar verdrietig om de andere kids door te zien stromen naar groep4 en te beseffen dat mijn zoon nog niet zo ver is… Maar ik kan ook denken aan hoe trots ik op hem ben dat er ook wel dingen wel goed gaan. En dat ik hem uit zie blinken in de Engelse taal, of in zijn “sloop-kunsten” …maar dat is dan weer geen vak op school. Haha. Alles bekijken hoe iets in elkaar heeft gezeten. Hij heeft komend schooljaar 2 super leuke juffen, zegt hij zelf. En het is zoals het is. Het verandert niet als ik steeds in die bedachte wereld van “Vergelijken” stap. Iedereen is anders en heeft zijn eigen ritme. Iedereen leert op zijn eigen manier. Wij zijn allemaal uniek met unieke talenten en kwaliteiten.
Dat maakt je ook zo waardevol. Het leven is te leuk om verdrietig te worden en blijven van alles wat je niet kunt of niet bent. Jij bent zoveel WEL! Gebruik je talenten. Neem er de tijd voor. GROEI!!
En tegenslag zorgt voor groei.
Voor nu kan ik er alleen maar zijn voor m’n zoon. Knuffelen en praten. Zijn verdriet mag er zijn.
En de oudste van de klas zijn vindt hij eigenlijk best wel een beetje stoer, zegt hij. Want hij mag op de grootste stoel…
Kinderlogica.